Begin dit jaar was ik op een feestje waar men mij vroeg of ik het was die blogde als “Perfection is a bitch”, blozend gaf ik toen aan dat ik inderdaad incognito mijn gevoelens de wereld in katapulteerde als uitlaatklep sinds ik de controle over mijn leven kwijt was geraakt. Geen label noch een hokje voor mij maar wel een leven voor en na de periode van bewustwording die ik doormaakte. En toen vroeg men mij waarom ik me niet volledig blootgaf? Impulsief als ik ben, deed ik dat dan ook maar de dag nadien en ik had nooit kunnen verwachten wat er dan zou gebeuren…

De bewustwording dat ik voor een ander wat kon betekenen als rolmodel gaf me vleugels en bracht me op een kantelpunt. Vanuit mijn comfortzone besloot ik een keuze te maken die niet alleen effect zou hebben op mij maar ook op mijn omgeving, alleen besefte ik dat nog niet ten volle op dat moment. Ik stelde me gewoon kwetsbaar op en “Perfection is a bitch” kreeg een gezicht. Nu niet dat ik dat belangrijk vond maar blijkbaar helpt het wel om je boodschap de wereld in te sturen….zichtbaarheid dus, zowel online als offline. Het schrijven was niet alleen een uitlaatklep meer voor mij maar blijkbaar inspireerde ik anderen met mijn verhaal en hen hiermee enkele handvaten kunnen geven die voor mij werkten, gaf me een fijn gevoel. Het verschil kunnen maken voor een ander door gewoonweg jezelf te zijn, authentieker kan toch niet? Dus ging ik door met schrijven en datgene doen wat ik het allerliefste doe…anderen inspireren, motiveren en verbinden en zo ook de kans geven op een beter leven, how cool is that!

Het is natuurlijk allemaal een kwestie van opportuniteiten nemen wanneer ze zich aandienen want eens je start met zelfontwikkeling, komt er een stortvloed aan informatie op je pad waardoor je niet anders kan dan selectief keuzes maken. Kiezen is verliezen hoor je wel eens maar dat is voor mij een boutade van jewelste. Ik geloof erin dat als je bewust een keuze maakt, je nooit spijt zal hebben want je gevoel volgen is het enige dat telt, het enige dat je ook nooit bedriegt. Zelf heb ik het veel te lang niet gedaan. Al die jaren dat ik niet meer kon wenen en mezelf alleen maar stoer vond om maar niet te hoeven stilstaan bij de onderliggende oorzaken, hoe naïef kan je zijn? Ondertussen weet ik wel beter maar ook dat was een proces van vallen en opstaan. Wanneer je echter jezelf de kans geeft te voelen zonder dat je je zorgen maakt over wat anderen daarover zullen denken, wordt het zeer eenvoudig je leven te leiden volgens jouw waarden. Neen aan een ander is ja aan jezelf en wanneer je dit bewust in je achterhoofd houdt, ontstaat er een routine die ervoor zorgt dat je trouw blijft aan jouw authentieke zelf. Het is een kwestie van omdenken en vertrouwen dat wat je belangrijk vindt ook zal gebeuren. Dankbaar zijn om wat er is en niet treuren om datgene wat je niet lukt maar het loslaten helpt, net als positiviteit als leidraad. En of je nu de Miracle Morning toepast of niet, het gaat erom dat je zorg draagt voor jezelf op jouw persoonlijke manier… #omdathetwerkt.

Nu, het klinkt allemaal poepsimpel maar dat is het dus niet. Er is nog zoiets als de realiteit en mogelijke oorzaken van je lichamelijke conditie die niet zomaar vallen uit te schakelen. Eens je meer gaat luisteren naar je gevoel, ga je makkelijker je grenzen kunnen bewaken maar hiermee is dus niet alles zomaar opgelost. Wanneer je geconfronteerd wordt met een chronische aandoening, of dat nu stress gerelateerd is of niet, het blijft altijd een kwestie van doseren of je palliatief palet bewaken. Bovendien is dat voor elke mens van toepassing maar het is net omdat we niet geneigd zijn toe te geven aan onze intuïtie dat we vaak wachten tot die spreekwoordelijke smash in our face om onze gewoontes om te gooien. We laten de ratrace ons leven overnemen en staan niet meer stil bij datgene wat ons werkelijk drijft en gelukkig maakt. Het zit echt vanbinnen, dat ware geluk. En dikwijls nog in de allerkleinste zaken. Eens je start met het pellen van de verschillende lagen, ontdek je al snel waar je energie van krijgt en uiteraard ook wat je energie kost. Het is dan gewoon een kwestie om die situatie zoveel mogelijk te omzeilen of neutraliseren maar hoe doe je dat concreet? Wel, ik heb ontdekt dat er enkele onontbeerlijke tools zijn die mij op weg helpen voor meer zelfzorg op maat:

-Beweging blijkt belangrijker te zijn dan ik ooit had kunnen denken. En nee ik ben geen sportivo, integendeel maar ik weet wel dat het helpt om endorfines vrij te maken dus ben ik op zoek gegaan naar wat voor mij wel werkt want het heeft geen enkele zin om tegen je natuur in te gaan. Dus trek ik meestal letterlijk de natuur in met mijn hond en dat werkt enorm stimulerend. Ik voel de energie nadien stromen en het maakt mijn hoofd leeg, net zoals ik het graag heb. Voorlopig volstaat dit maar ook hierbij wil ik in de toekomst nog grenzen verleggen, op mijn manier en vooral mijn tempo, wanneer ik er klaar voor ben.

-Ademhaling is datgene wat mij instant tot rust brengt wanneer ik voel dat ik de controle kwijt raak. Dus maak ik daar bewust tijd voor, niet dat ik apathisch voor me uit ga zitten staren met de focus op mijn ademhaling maar het is ondertussen zodanig routine geworden dat ik er aandacht aan geef wanneer ik anders niks te doen heb zoals in de wagen, in de wachtrij aan de kassa, terwijl ik aan het lezen ben. Kortom er zijn voldoende mogelijkheden dat je bewust kan ademen zonder dat het extra tijd hoeft te kosten. Vooral ook omdat het zo goed werkt, ik kan ondertussen door mijn ademhaling aandacht te geven mijn mindset positief beïnvloeden en dat willen we toch allemaal?

-Lichaamswerk is de grote verrassing van de voorbije weken gebleken en ik verwijs daarvoor graag naar mijn laatste blog over holistic pulsing wat me werkelijk van mijn sokken heeft geblazen. Het effect van zachte beweging en de manier waarop dit gebeurt, was echt tot rust komen, wat nadien ook nog bleek na te werken, een bijzondere ervaring. Nu ik ook hierin mijn comfortzone heb durven verlaten, heb ik beslist me regelmatig een momentje cadeau te doen. Just me, myself and I…

-Voeding bleek niet alleen een belangrijke doorbraak te zijn in mijn proces, het blijft ook een trigger en dan is het soms een kwestie van de vicieuze cirkel doorbreken. Het is trouwens niet evident om constant aandacht te geven aan het juiste voedingspatroon maar het maakt voor mij wel een groot verschil. Geen gluten, lactose of suiker en een waslijst aan verboden middelen blijft complex. Ik ben geen keukenprinses, ik zou het wel kunnen zijn want ik kan best wel wat eetbaars op tafel toveren, maar het brengt me niet in een flow, wat zo typisch is wanneer je jouw talent wel ten volle benut. Dus soms lukt het me vrij aardig te weerstaan aan alle zondes van de wereld en soms geef ik gewoon toe aan mijn verzuchtingen en geniet voluit, met alle gevolgen van dien. Conclusie, het is het niet echt waard maar soms wel heel lekker en iets wat zo lekker is, kan je je toch niet levenslang ontzeggen? Dus met mate gun ik mezelf wel een en ander dat me nadien soms in de problemen brengt, onbegrijpelijk…I know maar soms is het gewoon beter dan de frustratie verteren om wat je jezelf moet ontzeggen. Alles draait gewoon om balans.

-Equicoaching is nog altijd één van die dingen van het afgelopen jaar waar ik met een glimlach op terugblik. Dat paard dat mijn aandacht trok en me als het ware wat wou vertellen, het blijft bijzonder. Tot hiertoe heb ik er verder niets mee gedaan maar als ik heel eerlijk ben, blijft het in mijn achterhoofd aanwezig en ben ik er ook vrij zeker van dat wanneer de tijd er ooit rijp voor is, ik wel de stap zal zetten. En dat is een overtuiging voor heel mijn leven, in vol vertrouwen. Datgene wat je nodig hebt, komt vanzelf op je pad en omgekeerd. Het is aan onszelf om de kansen te zien en te grijpen wanneer ze zich aandienen en dat doe ik dan ook voluit sinds een tijdje…een aanrader gewoon, volg je gevoel en wordt de beste versie van jezelf.

Wanneer ik dit nu allemaal als terugblik op het voorbije jaar schrijf, valt het me op dat heel wat terug te vinden is op het moodboard dat ik begin januari 2017 heb gemaakt. Ik heb er toen niet bewust bij stil gestaan of een termijn bepaald maar alles wat ik toen daar op heb gezet, geldt nog steeds als mijn persoonlijk paspoort voor evenwicht bij alles wat ik doe. Ik heb doelen gerealiseerd die ik niet voor mogelijk hield, ik heb vooruitgang gemaakt en mijn comfortzone durven verlaten. Ik heb ontdekt wat me echt gelukkig gemaakt en wat me sloopt dus ook wat ik beter niet meer doe. Ik heb mensen leren kennen die me naar een hoger niveau tillen en me uitdagen en liefhebben, gewoon om wie ik ben, niet om wat ik doe of hoe ik eruit zie. Ik heb afscheid genomen van wat niet goed voor me is en kijk in de spiegel en zie terug de sprankel in mijn ogen maar vooral ik voel terug de passie, die al jaren zoek was, de goesting ook om vanaf nu voor niet minder meer te gaan dan wat mijn innerlijk kompas me aangeeft.

                    2018 wordt mijn jaar en ik ben er vanaf nu helemaal klaar voor.

Ik wens jullie alvast sfeervolle feestdagen en een sprankelend nieuw begin toe, van harte!

Anja