Keuzes maken, het lijkt evident maar is het dat ook? Want kiezen is toch ook tegelijk verliezen? Blijkbaar is het een typerend iets voor perfectionista’s zoals ik dat het zeer moeilijk is, het idee de foute keuze te maken werkt als het ware verlammend dus blijft men maar liever afwachten tot het juiste moment zich aandient maar gebeurt dat ooit vanzelf? Het blijft een wankel evenwicht zoeken tussen het risico nemen en nadien misschien al dan niet spijt hebben omdat men al dan niet een foute beslissing heeft gemaakt.

Helaas besef ik nu pas dat dit patroon zich diep in mij heeft genesteld doorheen de tijd ook al heb ik mijn brein ook op dit vlak een tijdlang kunnen misleiden. Ik was mezelf immers helemaal niet bewust van de dualiteit die zich soms van me meester maakte wanneer het op keuzes maken aankwam. Wel had ik een persoonlijk hulpmiddeltje waarop ik blindelings vertrouwde wanneer ik voelde dat ik de knoop niet kon doorhakken. Ik stelde me de vraag of ik spijt zou hebben wanneer ik iets deed of niet en kwam op die manier soms tot verrassende beslissingen maar het hielp me wel op deze manier mijn belemmerende overtuigingen te beperken. Tot zover mijn onbewust proces maar nu ik de onderliggende drijfveren ken, heb ik een inzicht ontwikkeld wat me helpt om vooral te kiezen voor mezelf. Nee aan een ander of datgene wat ik niet langer wil negeren is immers voluit ja aan mezelf.

Stilstaan bij de overtuigingen die me in de weg durven te staan om keuzes te maken, helpt me het gevoel van iets te moeten ombuigen naar willen of mogen, wat gevoelsmatig voor mij een groot verschil maakt om te weten wat ik echt wil. Het gaat zoals bij zoveel zaken die het verschil kunnen maken om intrinsieke motivatie. Alles begint volgens mij vanuit je persoonlijke manier van het observeren van een bepaalde situatie. Perceptie blijkt al te vaak een beperking op je pad dat je moet durven aanpakken maar meestal wikken en wegen we tot we een weloverwogen beslissing kunnen maken vanuit ons hoofd terwijl enkel kiezen volgens je buikgevoel de ideale richtingaanwijzer is want ons gevoel liegt nooit. Alleen hebben we doorheen de tijd afgeleerd te vertrouwen op ons innerlijk kompas, dikwijls uit schrik om onze comfortzone te verlaten terwijl wanneer het voelt alsof je iets echt wil, je het volgens mij gewoon moet doen. Nadien is de voldoening blijkbaar des te groter en dat is een persoonlijke vaststelling.

Uiteraard is het meer dan zomaar jouw comfortzone verlaten. Het gaat dikwijls om assertiviteit en je grenzen durven bepalen. Meestal geven we zelf al een fout signaal door ons te gedragen volgens de waarden en normen waarvan we zijn gaan veronderstellen dat dit de heersende verwachtingen zijn, de eerder benoemde belemmerende overtuigingen dus. Bovendien is dit na verloop van tijd een zodanig vicieuze cirkel geworden die we enkel zelf kunnen doorbreken wanneer we onze persoonlijke drijfveren niet langer willen verloochenen.  We mogen nooit vergeten dat we zelf de regisseur zijn van ons leven dus kunnen we door actie te ondernemen elke situatie aanpakken en ook de baas worden. We weten zelf wat we willen bereiken maar durven het niet altijd tonen terwijl we enkel zo kunnen streven naar een evenwicht tussen wat we denken, voelen en doen. Kiezen voor jezelf geeft voldoening omdat het immers steunt op wie je werkelijk bent en wat jij wil.

Maar hoe doe je dat nu concreet, bewust en overtuigd kiezen?

-Onderneem enkel actie volgens jouw waarden en normen, ook al wil jouw omgeving je soms overtuigen van het tegenovergestelde. Wees je bewust van het feit dat iedereen vanuit zijn persoonlijke behoefte handelt. Dit is een eye-opener waardoor je meer begrip krijgt voor de ander en het verduidelijkt de situatie.

-Analyseer de situatie zoals ze zich aandient. Wat heb je nodig om te kunnen kiezen? Wat is je verlangen? Wat is er al? Welke stappen heb je nodig om jouw unieke bestemming te bereiken? Blijf je er ook van bewust dat het een proces is waar je doorgaat, stap voor stap en wees vooral mild voor jezelf wanneer dit in het begin nog wat moeizaam verloopt.

-Hou je doel voor ogen wanneer je dreigt af te wijken van jouw plan. Aangezien we meestal rekening willen houden met onze omgeving en vooral willen dat iedereen ons graag blijft zien, vrees ik dat ik je moet teleurstellen want dit is een utopie wanneer je voor jouw persoonlijke keuze gaat. Leer hiermee omgaan door stil te staan bij datgene wat je drijft, datgene waar jij gelukkig van wordt en waarmee jij het verschil wil maken.

-Maak gerichte keuzes door je focus te bepalen op jouw prioriteiten, al de rest is ballast. Hierbij mag je wel even aankloppen bij het cognitieve en vanuit het tastbare actie ondernemen zolang het maar resoneert met je gevoel en je uiteindelijke doel. Beperk deze stap tot datgene wat je strikt nodig hebt ter ondersteuning van jezelf en verlies je niet in details.

-Wanneer je twijfelt aan iets, moet je het vooral niet doen want ook een negatief gevoel klopt en strookt met mijn overtuiging dat je gevoel je nooit bedriegt. Omdenken kan je hierbij dan ook de juiste richting tonen door datgene wat niet goed aanvoelt simpelweg te skippen en datgene wat je positieve kriebels bezorgt te doen. Heb vertrouwen in jezelf en jouw passie, omdat je gevoel altijd klopt.

-Soms stel je keuzes simpelweg uit omdat je schrik hebt jouw comfortzone te verlaten, wees je hiervan bewust. Voel of je iets echt wil en doe gewoon datgene wat je wil door het aan te durven jouw comfortzone te verlaten. De opluchting en voldoening nadien is des te groter omdat je kwetsbaar durven opstellen je altijd in je kracht plaatst, just do it!

De aanleiding dat ik dit deel, is omdat ook ik bij mezelf de laatste maanden meer en meer aarzeling om te kiezen heb vastgesteld terwijl ik heel goed wist welk pad ik verder wou bewandelen en het ook duidelijk aanvoelde dat dit mijn enige juiste keuze was. Toch was er enige onzekerheid om samen met mijn comfortzone de gouden kooi te verlaten. Vooral vanuit een verantwoordelijkheidsgevoel en zeker plichtsbesef zie ik nu in. Tot ik plots heel duidelijk voelde dat ik teveel compromissen zou moeten sluiten wanneer ik me terug plooide naar verwachtingen die niet strookten met mezelf en mijn visie. Zo zou ik mezelf op termijn terug compleet verliezen wanneer ik niet echt zou kiezen dus werd er een knoop doorgehakt. Er is een keuze gemaakt die alles bepalend zal zijn voor mijn nabije toekomst. Sindsdien stroomt de energie onvoorstelbaar en beweeg ik als vanzelf mee op de golven ervan. Dit is voor mij de bevestiging dat mijn intuïtie echt klopt en dat gevoel wil ik nooit meer kwijt want het geeft me werkelijk vleugels. De enige valkuil die ik vanaf nu nog dien te omzeilen, zal het doseren van mijn passie zijn, maar ook dat is een keuze, toch?