Heb je soms de indruk dat je de controle over je leven kwijt bent? Heb je soms het gevoel dat je je een weg baant doorheen de chaos die leven heet? Wel, dan heb ik goed nieuws voor jou want je bent helemaal niet alleen hiermee, integendeel. Is dit het nu wat het leven inhoudt? Of beter nog waartoe leidt dit alles uiteindelijk want de bedoeling lijkt je op dat moment heel onduidelijk. Herkenbare vragen voor ieder van ons die al eens een crisis overwon of dingen op zijn pad ontmoette die niet alleen onaangenaam maar vooral ook oneerlijk leken. Meestal zal je ook pas nadien ten volle beseffen wat de onderliggende bedoeling was van een bepaalde situatie waarvan je je vooral het slachtoffer voelde. De waarom-vraag is dan ook nooit ver weg wanneer we in een situatie verzeilen waar we niet om hebben gevraagd. En toch kwam ik de afgelopen weken tot een inzicht dat me enigszins verbaasd heeft en durf ik nu de vraag om te draaien. Wat komt het leven me vertellen en meer nog wat doe ik ermee want heel misschien ben ik zelf wel onbewust de oorzaak van datgene wat me schijnbaar onverwacht overkomt.

Het is gewoon een feit dat we het onszelf vaak moeilijk maken omdat we boordevol verwachtingen zitten die nu eenmaal niet altijd kunnen worden ingelost. Het ideale plaatje bestaat nu eenmaal niet. Misschien moeten we gewoon tevreden kunnen zijn met datgene wat er wel is en is het aan onszelf om wat ons in de weg staat aan de kant te schuiven. Het zijn onze innerlijke saboteurs die ons met schuldgevoelens, angsten, perfectionisme of jaloezie confronteren en ons ervan weerhouden ons volle potentieel te leven en ons open te stellen voor datgene wat ons net wel kan vervullen en voldoening brengen. Net daarom is het heel belangrijk dat we wanneer we geconfronteerd worden met dingen die niet gaan zoals verwacht, niet langer de ander of omstandigheden de schuld geven. Durf bij jezelf te rade gaan want misschien zit je jezelf gewoon heel erg in de weg om met wat er gebeurt om te gaan. Durf je jouw emoties uit te spreken of nee te zeggen? Ben je misschien onzeker of ontevreden over jouw prestaties? Twijfel je aan jouw competenties? Het is niet evident om zo naar jezelf te kijken maar eens je de oefening aandurft, merk je al snel dat je dikwijls gewoon jezelf in de weg staat en is dat niet gewoon heel erg jammer?

Toch ben ik de laatste om dit te banaliseren want ik merk heel vaak hoe mijn eigen denken of de gevoelens die ik heb, me beperken om voluit het leven te leiden dat ik wil. Dus ging ik de confrontatie aan met mezelf en met mijn omgeving. Ik sprak mijn twijfels uit en durfde het eindelijk aan in de spiegel te kijken, figuurlijk dan, en merkte vooral hoe mijn verstand het allemaal wel begrijpt maar ook hoe mijn gevoel me verwart, terwijl ik net daarmee aan de slag wil en enkel mijn hart nog volgen wil. Van een clash gesproken…bam, daar stond ik dan met mijn twee voeten op de grond, beseffend dat er nog heel wat werk aan de winkel is, en dat er nog heel wat is wat me blokkeert. Dus ging ik in gesprek met mensen rondom mij, die heel wat wijsheid in zich hebben en telkens weer kwam vertrouwen en geduld als maakbare oplossing te voorschijn, net als mildheid voor mezelf.

Waarom kan ik niet tevreden zijn en sta ik mezelf zo in de weg? Alsof ik het mezelf niet gun mijn gedroomde leven voluit te leven, uit schrik om wat er fout kan gaan? Of gewoon de onzekerheid over wat er dan op mijn pad zal komen uit de onbewuste overtuiging dat het leven nu eenmaal vol valkuilen zit? Misschien denk ik wel echt gewoon te veel na en moet ik meer gewoon gaan doen, minder denken, meer voelen en vooral me minder laten beperken in datgene wat ik wil doen. Feit is dat ik het stilaan wel allemaal duidelijk heb, ook in mijn hoofd waar mijn hart me heen leidt maar heb ik gewoon nog een ganse weg te gaan, met ups en downs, en heel wat zelfliefde om mijn uiteindelijk doel te bereiken. Met heel wat aanvaarding ook voor alle complicaties en obstakels die ik nog heb te overwinnen maar wel in vol vertrouwen en het nodige geduld. Dus ga ik daarvoor met nieuwe energie en vooral met enkele werkpunten die me verder vooruit gaan helpen in mijn zoektocht naar meer harmonie en balans.

-Routine blijkt een zeer belangrijk gegeven voor mezelf net als een planning met de nodige ruimte voor zelfzorg en ontspanning. Niet moeten nadenken over datgene wat me te doen staat, helpt me om mijn doelen te bereiken en niet vast te roesten in een vicieuze cirkel die me afremt en alle zin in het leven en al zijn uitdagingen ontneemt. Toch blijft het hierbij raadzaam flexibel om te springen met mijn persoonlijke noden en behoeftes en hier vooral structureel tijd voor te maken.

-Lief zijn voor mezelf want wat ben ik soms hard als het om mezelf gaat. Wat leg ik de lat dikwijls onmenselijk hoog en ben ik voor mijn omgeving maar een watje. Ik hoor me mezelf soms afbreken, zowel op persoonlijk als professioneel vlak, terwijl ik een kanjer ben in het rondstrooien van complimenten aan een ander. Misschien moet ik hierin ook eens gaan omdenken en niet langer keihard zijn voor mezelf zijn maar wel heel mild in alles wat ik doe, omdat het werkt.

-Net als dat ik mijn gevoelens niet langer verbijt en toelaat wanneer ik voel dat mijn emoties het van me overnemen omdat ik ervan overtuigd ben dat dit mijn proces niet ten goede komt, zeg ik niet langer “ja” wanneer ik “nee” bedoel. Gevoelens onderdrukken leveren op termijn enkel frustraties op. Ik heb gemerkt dat wanneer ik me verplicht om flink te zijn, vroeg of laat uitbarst op een manier die niet eigen is aan mezelf. Je raakt zodanig verstrikt in je gevoelens en boosheid maar raakt vooral jezelf kwijt op deze manier en dat kan niet de bedoeling zijn. Dus spreek ik het uit nu, hoe moeilijk het voor de ander soms is. Ik durf mijn grenzen te stellen in het belang van mezelf want ik verspil er enkel energie mee ten koste van mezelf. Dus doe ik niet langer de dingen die ik niet wil, ik wil oprecht zijn met mezelf maar ook met de ander. Helaas zijn dat twee dingen die niet altijd compatibel zijn, toch ben ik dit ook aan mezelf verplicht.

-Leg de schuld niet langer bij een ander betekent niet je omgeving totaal onschuldig is aan datgene wat jou overkomt. Maar durf ook jouw eigen aandeel onder ogen te zien wanneer iets niet loopt zoals je wil. Soms zijn onze verwachtingen nu eenmaal buiten proportie en aanvaard dat iedereen andere behoeftes heeft. Laat de ander zijn wie hij is en durf jouw eigen verantwoordelijkheid op te nemen voor jouw keuzes en jouw geluk.

-Onderneem of ga over tot de actie die nodig is om jouw doel te bereiken volgens jouw waarden en normen. Je omgeving zal misschien niet van bij het begin mee staan juichen wanneer je het roer omgooit maar wanneer ze zien dat dit jou echt gelukkig maakt, zal begrip volgen. Betrokkenheid is een volgende stap maar ook dit kan je niet forceren bij de ander. Ook hierbij is geduld en mildheid aangewezen vanuit jouw begrip dat de behoeftes van de ander niet die van jou zijn.

-Stop met piekeren, je doet er niemand plezier mee. Uiteraard hebben we allemaal onze momenten dat het minder stroomt en we heel wat in twijfel trekken. Eindeloos gepieker lost echter niks op. Wanneer je bewust datgene aanpakt wat tot je mogelijkheden behoort, zal je beter kunnen aanvaarden dat je niet alles onder controle kan hebben. Soms moet je je gewoon bij de feiten neerleggen en je duistere gedachten loslaten om het leven leefbaar te houden. Eens je die knop kan omdraaien, zal je merken dat het een enorme opluchting is om wat je overkomt gewoon te laten zijn.

Lukt dit alles me nu plots wel terwijl ik tot voor kort bij momenten in zak en as zat? Wees gerust, het is een leerproces net als zoveel zaken die zich op mijn weg aandienen, een proces met vallen en opstaan, dat mij terug bevestigt dat het proces belangrijker is dan de eindbestemming. Het is voor mij vooral een eye-opener geweest vast te stellen dat ik mezelf heel erg aan het beperken was op verschillende vlakken en soms gewoonweg niet toestond om te genieten of kansen te grijpen. Omdat ik gewoon niet durfde mijn comfortzone te verlaten en dat lag enkel en alleen bij mezelf. Dus bleef ik hangen in een schemerzone van twijfel en angst om mijn hart te volgen en mijn blokkades negeren. Ik bleef de schuld bij mijn omgeving leggen en stond telkens opnieuw ter plaatse te trappelen dus heb ik vandaag beslist hiermee komaf te maken. Ik ga mijn beperkingen aanpakken vanaf nu en mezelf voluit de kansen geven die ik verdien, omdat ik het waard ben en mezelf ook de allerbeste versie van mezelf gun, zonder twijfel een opdracht maar eentje waar ik enorm naar uitkijk, omdat het werkt.