Toen ik voor het eerst hoorde over burn-out en dat dit voor mijn jarenlange vermoeidheid een verklaring kon zijn, wilde ik er niks over horen. Ik zou wel wat meer rust nemen en alle lichamelijke klachten symptomatisch laten behandelen om weer mijn stralende enthousiaste zelf te worden! Zo werkt het dus niet maar ik was vrij hardleers en geen haar op mijn hoofd dat eraan dacht dat er ook lichamelijke oorzaken konden zijn voor al datgene wat me niet langer liet functioneren zoals ik het wou. Ondertussen weet ik wel beter en geloof ik zeer sterk in de combinatie van lichamelijke en mentale oorzaken. Volgens mij wordt daar echter nog te weinig de nadruk op gelegd. Zelf heb ik uiteindelijk ontdekt wat voor mij de verschillende triggers waren. En ik heb mijn lesje wel geleerd, luisteren naar je lichaam is het allerbelangrijkste wat we als mens voor onszelf kunnen doen.

Ik stopte echter mijn hoofd nog wat meer in het zand en deed verder met alles waar ik mezelf al jaren in verloor. Tot mijn lichaam niet langer fluisterde maar begon te schreeuwen en ik op een dag niet eens meer uit mijn woorden kwam, vrij uitzonderlijk voor wie me kent en eindelijk was dat het eerste echte alarmsignaal dat me wel deed luisteren.

Het lijkt soms dat burn-out een hype is. Het is een label geworden dat zo vaak wordt gegeven dat mensen er blijven in vast zitten omdat ze door het bos de bomen niet meer zien. Wat is de juiste aanpak? Is er een uniforme handleiding of moet ieder voor zich op zoek naar wat voor hem of haar werkt? In eerste instantie moet ons reptielenbrein de rust krijgen die het verdient en dat is op zich de meest eenvoudige stap naar herstel. Je bent zodanig uitgeput dat totale rust en je verliezen in het niks doen totaal geen opdracht meer is. Helaas zijn we als mens vaak niet geduldig als het op zelfzorg en herstel aankomt en willen we vooral dat het snel gaat. Vanaf het moment dat we ons iets beter voelen, kiezen we terug voor het gekende pad. Helaas merken we dan ook snel dat onze batterijen niet voldoende opgeladen zijn en voor we het goed en wel beseffen zijn we terug naar af. Woede en angst neemt het op dat moment van ons over want de controle over je leven verliezen, wil toch niemand? Drie maand absoluut niks doen, het leek onoverkomelijk maar het bracht me niet wat ik hoopte. Integendeel, ik bleef vastzitten in een routine en vermoeidheid die me beangstigde maar weet het vooral aan andere externe factoren. Dus zette ik in op alle mogelijke andere tools die me energie gaven om beter te worden. Ik ging in therapie, kwam tot onthutsende inzichten over mezelf en mijn verleden en dacht dat het plaatje eindelijk wel zou gaan kloppen. Helaas, het bleef een pad van ups en downs. Been there, done that bleek een understatement. Telkens weer werd ik onverbiddelijk terug naar start gestuurd, van waaruit ik de ondertussen gekende tocht weer met volle moed begon. De spreekwoordelijke processie van Echternach bleek mijn deel en heel even vreesde ik dat dit voor altijd mijn lot zou zijn. Ik nam me voor mijn valkuilen te herkennen om erger te voorkomen want wou vooral terug leven en niet voor even. Dus ging ik op zoek naar de oorzaken van het voortdurend falen van mijn lichaam samen met een geweldige arts. Dit was de ommekeer voor mij en de bevestiging van mijn vermoeden dat zowel mijn lichaam als mijn geest aandacht verdienden om de stress, voornamelijk door externe factoren veroorzaakt, aan te pakken.

Het was een wake-up call maar eentje waar ik voor de rest van mijn leven de vruchten van zal plukken. Ik ben niet meer degene wie ik anderhalf jaar geleden was. Dus dit is een pleidooi om bij een vermoedelijke burn-out op zoek te gaan naar wat deel uitmaakt van jouw verhaal. En dat is voor iedereen anders, net als de signalen maar er is wel een rode draad doorheen het geheel. Burn-out is trouwens geen depressie, het is wel een energieziekte daar waar depressie een stemmingsziekte is. Een belangrijke nuance ook want al te vaak loopt het bij de diagnose burn-out al grondig fout en anti-depressiva bieden daar zeker geen oplossing voor, waar ze voor mensen met een depressie wel nuttig kunnen zijn.

Heb je allerlei lichamelijke klachten? Ben je constant doodmoe? Vind je geen energie meer om je dagelijks leven te leiden? Of word je overweldigd door jouw emoties? Ervaar je angst en kwaadheid? Is je concentratie zoek of vergeet je heel veel? Sta dan eens stil bij de oorzaken hiervan. Zeker wanneer je merkt dat je niet meer jezelf bent en verandert in een persoon die je nooit was. Het is even heel confronterend maar voor mij was het de eye-opener die ik nodig had om anders te gaan leven. Toen er ook nog lichamelijke oorzaken werden gevonden, klopte pas het volledige verhaal.

Daarom ook dat ik het label an sich blijf weigeren. Het maakt me ook niet uit en ik heb geen label nodig voor het grootste cadeau dat ik ooit kreeg. Ik sta bewuster dan ooit in het leven en kies voor datgene wat mij gelukkig maakt en vooral de energie geeft die ik jarenlang kwijt was. Uiteraard is ieder zijn verhaal anders en complex. Mijn pleidooi om toch ook op zoek te gaan naar de eventuele lichamelijke oorzaken verdient volgens mij meer aandacht omdat dit het verschil kan maken om de spiraal te doorbreken. Belangrijk hierbij is dat je terecht komt bij een arts die bereid is om te luisteren én te zoeken naar wat er juist aan de hand is. Dan pas kan de ideale cocktail worden gevonden om je structureel beter te maken. Het heeft geen enkel nut om handenvol supplementen te slikken wanneer je lijdt aan een lekkende darm, net als dat het geen zin heeft wanneer je je lichaam onder druk blijft zetten met foute voeding. De ontdekking van voedselintoleranties, het aanpassen van mijn voedingspatroon en het mijden van suikers bleek voor mij bijvoorbeeld een belangrijk keerpunt. Ook de virussen, die al jaren een feestje hielden in mijn lijf, laten behandelen, maakte een groot verschil. Dit alles bevestigt mij dat het lichamelijke luik ook van zeer groot belang kan zijn in het behandelen van burn-out of vermoeidheid, what’s in a name, maar vaak nog miskend.

Bovendien kunnen we zelf ook heel veel doen om ons leven een andere richting uit te sturen. Neem voldoende rust, bewaak je agenda, plan ook voldoende tijd voor ontspannende dingen, breng je kostbare tijd door met de mensen die je energie geven en waar je blij van wordt, mijdt degenen die voor stress zorgen, wees georganiseerd, slaap voldoende, luister naar je hart en doe vooral datgene wat je gelukkig maakt, geef voldoende aandacht aan je ademhaling, omring je met gelijkgestemden en connecteer want ook sociale contacten zijn belangrijk voor je herstelproces net als beweging. De laatste twee zijn nog steeds mijn grote struikelblokken op momenten dat het wat minder goed gaat want ook dat gebeurt nog af en toe. Ik heb geleerd die dagen te omarmen en voor mezelf te zorgen terwijl ik vooral heel dankbaar ben voor de lange weg die ik heb afgelegd en wat ik eruit heb geleerd. Ik word nooit meer wie ik vroeger was maar ben wel een betere versie van mezelf geworden, in balans. En net dat is niet altijd makkelijk te begrijpen voor al wie rondom mij zich nog tevergeefs vastklampt aan wie ik vroeger was. Maar dit gaat om mij en wie ik ben, vanuit mijn innerlijke zelf, helemaal klaar om mijn pad op mijn manier te vervolgen met alle tools die voor mij het verschil hebben gemaakt en vanaf nu deel uitmaken van mijn leven.

Wil je meer weten? Volg mijn pagina op facebook “Perfection is a bitch” voor meer inspiratie of schrijf je in voor mijn blog op http://www.perfectionisabitch.com, hier vind je ook de voorbije blogs terug.