Over energizers gesproken…het is me al een topweekje geweest! De voorbije week was even hectisch, lees stresserend want het was het moment van de grote zomerverhuis. Elk jaar eind juni krijg ik de zeekriebels en vertrek ik voor een maandje richting kust. De streek die de magische eigenschappen bezit in een oogwenk van mij een ander mens te maken. Zodra ik Nieuwpoort binnen rij, voel ik de ontspannende vibes over mij neer dwarrelen en lijk ik wel een ander mens volgens mijn huisgenoten. Ik kan er me wel wat bij voorstellen want eerlijk, ik merk het verschil zelf enorm bij alles wat ik doe en voel. Is het de jodium in de lucht waar ik als HSP-er misschien extra gevoelig voor ben? Is het het kalmerende geluid van de golven? Of de geur van het zilte water? De deugddoende zonnestralen die hier volgens mij toch wat eerder door de wolken komen priemen? Of misschien wel gewoon dat alles kan en niets moet? Geen idee, in elk geval, het is telkens weer genieten met de grote G. We leven een ander tempo maar het is vooral telkens weer opnieuw thuis komen en ik word dit duidelijk nooit beu, hoe wispelturig ik ook soms ben en wel steeds op zoek wil gaan naar uitdaging. Ik kan het moeilijk in woorden beschrijven wat dit met me doet maar het doet me wel zo ongelooflijk deugd dat ik misschien toch maar eens echt moet gaan nadenken wat op termijn de mogelijkheden kunnen zijn voor meer innerlijke rust.

Alleen al dit schrijven en het besef dit ooit misschien te kunnen realiseren, laat de tranen van blijdschap achter mijn ogen prikken en wie me al een tijdje volgt, weet dat dit geen sinecure is. Het is gewoon de balans in mezelf terug vinden want dat is wat me in het dagelijks leven niet zomaar lukt. Ik heb hier geen yoga of meditatie nodig, maar ik doe het wel omwille van de routine remember, want het is alsof mijn innerlijk me verder drijft op een gevoel van enkel ontspannen genieten, geweldig! En de batterijen laden als vanzelf op, zelfs nu ik hier op mijn terrasje met zicht op de haven bij een lekkere tas koffie zit te schrijven. De zon zal ook wel haar aandeel hebben in mijn onstuitbaar enthousiasme. Tegen alle verwachtingen in hebben we op een paar dagen al meer terrasjes in de zon kunnen doen dan het voorbije voorjaar het geval was. De zon verwende ons dus volop en dat geeft me toch ook zoveel energie, helemaal kosteloos en het is voor mij volop genieten! Ik had me ook voorgenomen elk streepje zon te benutten en vooral geen energie te verspillen aan het mindere weer want daar kan je toch niets aan veranderen en negativiteit leidt tot niet veel goeds. En dan komt het blijkbaar vanzelf helemaal goed. Dit is voor mij nogmaals het bewijs dat wanneer je niks verwacht maar overtuigd bent dat het allemaal wel goed komt en je er bovendien voor openstelt, ook onverwacht kan worden verwend.

Dat schrijven is trouwens ook zo mijn uitlaatklep geworden dat ik het niet meer kan missen. Het is de enige manier om mijn opborrelende en onstuitbare gedachten te kanaliseren. Ik denk ook dat ik nu nog meer dan vroeger de juiste insteek heb gevonden. Ik heb al veel gedeeld over mijn zwaarste periode ooit. En alleen al de return van vele lezers over de herkenbaarheid en de persoonlijke contacten met sommigen, zijn een opsteker om ermee door te gaan en vooral om jullie ook deelgenoot te maken van al wat me de energie geeft in dit proces. Wat voor mij werkt, kan ook voor een ander datgene zijn wat jullie zoeken, voor mij is dat althans telkens het geval wanneer ik van een lotgenoot enkele tips krijg. Ik heb mijn wereld al zoveel ruimer gemaakt om me open te stellen voor een ander dat ik meer dan ooit besef dat dit ook mijn sterkte kan zijn. Ondertussen heb ik ook geleerd grenzen te bewaken en dat is denk ik het grote verschil met vroeger, wanneer ik me enkel voluit kon openstellen maar dit was tot voor enkele maanden grenzeloos en dat bleek uiteindelijk ten koste van mezelf. Wanneer je dan niet (h)erkent dat teveel prikkels en een periode van vooral langdurig geven, je uiteindelijk leeg zuigen, kom je in zo een negatieve spiraal terecht dat je dit alleen niet meer kan doorbreken. Uitbreken uit je comfortzone is zo een openbaring en onvoorstelbaar belangrijk. Het vragen en aanvaarden van hulp hierbij is voor mij een van de belangrijkste stappen gebleken. Het terug voelen van mezelf is een openbaring en dat terwijl dit altijd al zo dichtbij was. Shame on me!

Toch ben ik ook dankbaar voor wat me de voorbije maanden overkomen is. Ik weet nu dat het tweede deel van mijn leven zo anders wordt, met vooral aandacht voor wat echt telt. En zeg nu zelf, kan je jezelf een mooier cadeau geven dan bewuster leven en van elke minuut voluit genieten? Uiteraard heb ik ook mijn mindere dagen en het inpakken van onze bagage verliep ook niet van een leien dakje met toch weer wat stress en opgejaagdheid tot gevolg. En ondanks de traditie en strakke organisatie ben ik ook nu weer thuis spullen vergeten maar daar kan ik me echt niet meer druk in maken. We kunnen nu eenmaal al het praktische niet buiten sluiten uit ons dagelijks leven maar dat betekent niet dat we het nog langer moeten toelaten ons hoofd op hol te brengen en de verbinding met onszelf te verliezen. Het is me de kostbare energie niet meer waard en dit bepaalt toch voor een groot stuk vanaf nu mijn nieuwe mindset. Carpe diem is meer dan ooit mijn levensmotto geworden en vanaf nu neem ik jullie ook daar in mee. Een ontdekkingstocht van energizers die we allemaal nog steeds kunnen gebruiken en nooit meer uit het oog mogen verliezen, als dat geen mooie afsluiter is want de zon is steeds meer gaan schijnen en mijn strandzetel roept!