Vanochtend had ik het er nog over dat me ooit gezegd werd dat Facebook op mijn lijf geschreven was en het wel voor mij uitgevonden leek. Ik vond dat een rare uitspraak maar inderdaad ik ben nu eenmaal lange tijd één van die mensen geweest die dacht dat wat voor haar interessant was, het ook voor een ander kon zijn. Dus deelde ik er maar op los en maakte ik mijn vrienden deelgenoot van de meeste stappen in mijn leven. Ik mag er nu niet meer aan denken dat ik dit tempo nog zou volgen, laat staan hoeveel kostbare tijd ik op die manier verloren ben. Anderzijds is het nu met mijn blog en pagina wel zo dat dit meerwaarde heeft en dus toch allemaal niet voor niks is geweest want van één ding ben ik wel enorm overtuigd, de kracht van social media valt niet te onderschatten. Ik heb dit nu dat ik het thema burn-out en mijn proces als “Perfection is a bitch” deel, aan de lijve mogen ondervinden en bovendien mijn vermoeden bevestigd gekregen. Hoe paradoxaal het ook klinkt misschien heb ik de voorbije maanden ook meer inzicht gekregen in het gevaar dat erin schuilt. Naast de vele voordelen kan social media immers ook een valkuil zijn wanneer je er niet verstandig mee omgaat, maar dat geldt voor zoveel zaken dus neem ik jullie even mee in mijn concreet inzicht en het mogelijk effect ervan bij teveel van dit fenomeen, en net als alles waar een te voorstaat, is mijn rapport niet zo fraai geworden.

Eerder kwam de zwaar onderschatte impact van social media en het effect ervan op de stress in mijn leven al even mijn blog ingeslopen maar toen was ik nog in de ontkenningsfase volgens mij. Het is namelijk gewoon zo dat ik zelf nog niet heel lang besef dat er ook op dat vlak wat fout liep bij mezelf. Tot ik merkte dat ik soms  niet alleen even weg wou vluchten van alles en iedereen in mijn omgeving, maar ook en vooral op social media. Even helemaal alleen op de wereld zijn zonder rekening te moeten houden met mijn omgeving en enkel rekening houden met mezelf, was immers ondertussen de beste manier gebleken om energie bij te tanken. Dit houdt bovendien in dat ik  dan ook het allerliefst even echt onbereikbaar wil zijn, ontsnappen uit de ratrace, onzichtbaar voor onze omgeving en dat wordt heel wat moeilijker wanneer je prominent actief wil zijn op social media. En laat ons eerlijk zijn het biedt ons natuurlijk heel wat leuke  en ontspannende tools: Facebook voor de informele contacten, Twitter voor nieuws, LinkedIn voor professionele activiteiten, Instagram, het gedroomde platform voor wie houdt van fotografie of Pinterest nog zo een verleidelijk speeltje.  Zolang het controleerbaar blijft, is er uiteraard geen enkel probleem maar het mag natuurlijk ons leven niet gaan beheersen. Niet dat ik al zover was maar toch werd ik telkens er een schermpje oplichtte getriggerd om snel even te kijken.

Dat ik niet altijd en overal meer bereikbaar hoef te zijn is alvast een belangrijke eerste stap geweest naar vooruitgang op dit vlak. Dus ben ik ook dit herkenbare fenomeen voor mezelf gaan omdenken. Op momenten dat ik anders niks te doen zou hebben, of beter wanneer ik er de tijd kan voor nemen, ben ik zeker nog wel actief bezig met social media en naar mijn gevoel misschien nog altijd net wat te veel. Maar zolang het me  niet in de weg staat of meer tijd vraagt dan dat ik er in principe kan aan besteden, vind ik het best aanvaardbaar en dat is het grote verschil met vroeger denk ik. Ik baken mijn tijd nu meer af zodat ik er daadwerkelijk niet verder in verstrikt raak of erger nog opgejaagd wordt in nog maar eens het gevoel van wat te moeten. Wanneer je voor jezelf uitmaakt wat voor jou het allerbeste werkt, merk je snel het verschil. Nu gebeurt het bij mij zelfs regelmatig dat ik wanneer ik het zou willen, er wel nog de tijd voor heb maar het komt even vaak gewoon niet eens meer bij me op. Anderzijds merk ik ook dat het vooral vaak een reflex is dus probeer ik ook hiermee bewuster om te gaan want alles wat we doen is uiteindelijk een kwestie van routine. Goede gewoontes installeren of foute gewoontes doorbreken, het vraagt even tijd maar na 21 dagen wordt een gewoonte routine dus is het een kwestie van hierop te focussen.

Toen ik er verder over nadacht en het besef mij overviel dat ik in bepaalde situaties soms vaker via een  scherm dan door mijn eigen ogen keek, ben ik dit herkenbare fenomeen bewust nog meer gaan filteren want plots was daar ook het besef dat ook de digitale wereld zijn aandeel kon hebben in het feit dat ik me reeds geruime tijd zo opgejaagd voelde.  Ondertussen bepaal ik de grenzen dus schakel ik als het me alsnog teveel wordt gewoon alle meldingen en geluiden uit. Ik doe dit bewust wanneer ik dat wil want ook ik heb de afgelopen tijd moeten inzien dat mijn slimme speelgoedje toch wel een prominente rol was gaan spelen in mijn leven. Dat dit niet altijd even eenvoudig is af te bouwen, blijkt nog dagelijks maar ik blijf ook hierin naar vooruitgang streven omdat ik toch wel een duidelijk verschil merk.

We zouden volgens onderzoek maar liefst zo’n 85 keer per dag ons mobieltje checken en zijn met zijn allen verslingerd aan social media. Uit schrik om ook maar wat te missen willen de meesten onder ons altijd en overal bereikbaar zijn, er bestaat zelfs een term voor #fomo, fear of missing out!                                                                                                                      En dat terwijl het toch niet om zaken van levensbelang gaat, realiseerde ik me toen ik in het allerdiepste dal ooit zat en  mijn telefoon vooral aan de kant bleef. Het kon me op dat moment ook gewoon geen barst schelen wat er waar dan ook gebeurde. Dus koos ik bewust voor rust want was plots ook de digitale ratrace beu. Het gaat uiteindelijk om keuzes die je zelf kan maken en het is niet meer dan onbelangrijk amusement. Dus besloot ik ondertussen ook bewust de pauzeknop verder  in te drukken.                                         Uiteraard check ik ondertussen nog meerdere malen per dag mijn berichten maar meld me tussendoor wel bewust af op facebook. Zelf ben ik ook minder gaan posten en daar waar er ooit een tijd was dat ik elke stap in mijn leven wou delen, nam ik ook daar wat afstand van. Ik besteed liever mijn tijd anders nu, intensiever aanwezig in het nu en volop genietend van de mensen rondom mij, wat niet betekent dat ik niet nog eens een foto of moment deel want ik vind het wel nog steeds amusant. Ik ben denk ik gewoon selectiever geworden en dat helpt me echt wel bij het vinden van meer rust in mijn hoofd. Het is niet meer omdat ik het gevoel heb dat het moet of hoort, het is vooral om dat ik het op dat moment wil en dat vooral maakt  een groot verschil. Het kan misschien nog wel beter maar er is ook nog zoiets als puur voor de lol en ik vind het als sociaal beestje van kleinsaf aan gewoon heel leuk dus hou ik er toch niet volledig mee op. Alles met mate mag, remember?

Daar waar ik op een bepaald moment misschien ook wel schrik had om dingen te missen, scroll ik nu nog amper mijn tijdlijn door. Ik doe enkel nog datgene waar ik zelf zin in heb, ook al betekent dat simpelweg een dagje thuis. Mijn gsm blijft steeds vaker aan de kant terwijl ik in de tuin van de prille lente en ontluikende natuur geniet. Het maakt me op dat moment ook niet uit wat de rest van mijn kennissenkring aan het beleven is. Want laat ons eerlijk zijn, er zitten ook heel wat kennissen onder die zogenaamde vrienden, mensen uit een dicht of verder verleden die je nog amper spreekt of ziet en dat maakt ook niet uit, het is maar hoe je ermee omgaat. Op die manier zijn ondertussen op facebook mijn groepjes ontstaan : vrienden, collega’s of werk-gerelateerde contacten, ouders, familie, kennissen. Het is een bewuste keuze om bepaalde zaken te delen met mensen die op dat vlak van mijn leven er wat toe doen, niet meer of minder. En het bleek een hele opluchting ook, het is een kwestie van doseren en loslaten, net zoals zoveel inzichten van de voorbije maanden.

Ook ben ik me trouwens gaan af vragen wat het nut van sociale media kan zijn, als je er amper wat mee doet. Ik wist van voor ik ermee startte dat dat al helemaal niet aan mij besteed zou zijn, ik ben nu eenmaal geen gematigd persoon maar eerder het tegenovergestelde. Wanneer ik ergens voor ga, smijt ik me volledig en wil ik volledig tot het uiterste gaan. Daar heb je weer die perfectionista in mezelf, die afgekruid met een zekere dosis idealisme, een pittige combinatie oplevert bij momenten. Maar enkel gluren bij de buren en voor de rest zoveel mogelijk mezelf afschermen, is dus nooit een optie geweest. Ik vind het trouwens ook nog steeds gewoon  leuk bepaalde ervaringen en momenten te delen want wat je post schept een beeld van wie je bent en wat je doet. Voor mezelf is er één belangrijke voorwaarde en dat is dat je niet fake bent maar vooral jezelf toont zoals je echt bent. Het is belangrijk een gezonde manier te vinden om ermee om te gaan en je niet te laten manipuleren door wat een ander ermee doet. Tevreden zijn met jezelf is hierbij het allerbelangrijkste want enkel dan hoeven we geen positiever beeld op te hangen. Authenticiteit is de belangrijkste voorwaarde, het is niet meer dan dat. En dan merk je vanzelf wel wat voor krachtig medium het kan zijn en dat bedoel ik dan vooral positief.

Al het nut en mogelijk amusement via social media ten spijt, ben ik er wel altijd van overtuigd gebleven dat het geen echte sociale contacten kan vervangen, integendeel. Het gevoel te mogen bestaan om wie je bent is misschien wel onbetaalbaar voor ons zelfbeeld en eigenwaarde. Dit kan echter enkel ontstaan door relaties met mensen die er voor ons toe doen en valt onmogelijk te realiseren wanneer er een schermpje tussen zit. Er worden denk ik nog te vaak op basis van weinig informatie conclusies getrokken die velen ook onzeker en eenzaam maken, het tegenovergestelde van wat tot de onuitputtelijke mogelijkheden van social media behoort maar het verdient zeker wel  de nodige aandacht.  Deze twist toont niet alleen de keerzijde maar is er tegelijk eentje om behoedzaam mee om te springen. Zeker voor kinderen en jongeren die extra kwetsbaar zijn en zich nog niet bewust van het gevaar dat hierin toch zeker schuilt. Daarom is het belangrijk dat we ook hen hierin het goede voorbeeld geven en begeleiden  zodat zij zeker niet het slachtoffer worden van de vele mogelijkheden van de digitale wereld waarin we leven ook al is de lokroep voor hen vaak nog zo groot.                                                                                                           Anderzijds is het ook wel zo dat ik dankzij social media waardevolle contacten met vriendinnen onderhoud die net te ver weg wonen om regelmatig te zien. Op deze manier blijven we toch van elkaars leven op de hoogte en dat is ook wel heel fijn. Dankzij onze chatsessies lijkt verder af toch dichtbij en zolang dit binnen de perken blijft qua ontspannende tijdsbesteding, is het één van die vele voordelen dat social media volgens mij toch biedt.Ook hierin blijft het zoeken en vinden van een evenwicht wel een uitdaging.

En dan is er ook nog mijn mailbox die ik veel minder vaak dan vroeger check. Ik probeer nu op bepaalde momenten verschillende mails na elkaar te beantwoorden en ik cluster mijn administratieve bezigheden meer. Het heeft me nog geen enkele slechte reactie opgeleverd, we leggen enkel onszelf de druk op om zo snel mogelijk te antwoorden en dat zorgt voor stress niet de digitale mogelijkheden. Het is ook weer de manier die wij zelf kiezen om ermee om te gaan dat het verschil kan maken. Dit is dus ook een keuze, een kwestie van plannen en zo meer tijd en ruimte voor jezelf creëren, datgene wat we werkelijk nodig hebben om minder druk of stress te ervaren.

Ik denk ook soms dat het voor mij soms een vlucht is geweest, die telefoon als verlengstuk van mezelf. Ik kon even ontsnappen aan de realiteit en het zorgde tijdelijk voor wat ontspanning. Dat ik hierin ook niet alleen ben, bevestigt gewoon mijn indruk dat we allemaal nood hebben aan een vluchtweg die ons die noodzakelijke ontspanning biedt. Dat we in de plaats vaak nog meer opgejaagdheid krijgen, wordt pas duidelijk wanneer het uit de hand loopt of we alleszins al veel tijd verspeeld hebben aan de magie van het slimme ding. Dit in de waan van het moment dat er ergens het perfecte leven bestaat, NOT, maar dat is wel de indruk die al te vaak wordt  gegeven op social media. Laat ons vooral in het echte leven staan vanaf nu, en genieten van datgene wat ons blij maakt en energie geeft, alle social tools ten spijt, behalve wanneer het ons uitkomt en nut heeft. Of wanneer we er zelf zin in hebben, maar zeker niet omgekeerd of wanneer het ons dat onbestemde opgejaagd gevoel geeft dat het ook weer wat is wat moet.

Wanneer ik ondertussen, met de nodige aandacht en het bewaken van mijn persoonlijke grenzen,  gebruik maak van social media, wordt het geen zoveelste valkuil meer die mij stress bezorgt, integendeel dan kan het zelfs best nog eens zeer ontspannend zijn.

Just enjoy and respect your space!