Fijn hoe mijn zijsprongetje of vergelijking met een gezondere manier van leven en exit diëten direct wel wat reacties uitlokte. Ik geeft het toe, het is allemaal wat dubbel en misschien ook wat overdreven want burn-out heeft an sich echt helemaal niks te maken met vrijwillig op dieet gaan omdat we willen voldoen aan een bepaald schoonheidsideaal. Toch is het voor mezelf een zelfde manier van omgaan met, namelijk het veranderen van een patroon door goede gewoontes een plaats te geven in mijn leven en vooral er zelf van overtuigd zijn dat dit de enige manier is die me vooruit kan helpen in het proces. En dat heeft dus voor mij wel heel wat raakpunten, vandaar de vergelijking.

Ik besef al een hele tijd dat ik beter voor mezelf moet zorgen, niet alleen door meer rust te nemen maar vooral ook door bewuster te leven op het vlak van voeding. In mijn ogen ben ik zelf nooit echt mager geweest, ook nooit echt te zwaar maar ik voelde me wel altijd al eerder mollig ook al is dat voor een maatje 38 nog steeds relatief. Ik ben trouwens ook nooit echt mollig geweest, maar het voelde wel zo en al heb ik daar misschien wel een lichte neiging toe, so what. Dus mager ben ik ook al nooit geweest naar mijn gevoel tot wanneer ik foto’s zie van een jaar of tien geleden en minstens 10 kg lichter. Ik was jonger ja, iedereen weet toch dat je dan makkelijker op gewicht blijft, denk ik dan maar sussend bij mezelf om het allemaal wat goed te praten. Bovendien heb ik ondertussen ook een zekere joie de vivre gekregen en ben ik misschien ook wel het prototype van een wandelende fijnproever geworden. Genieten van het leven wanneer mogelijk staat nu eenmaal op één sinds ik volop besef hoe snel het leven gaat, meer nog het is een must geworden. Ik geef trouwens toe dat ik de hoop op een sixpack al langer achter mij liet want ik heb nu eenmaal de foute neiging om alles wat lekker en niet zo gezond per definitie, in mijn mond te stoppen wanneer ik me slecht voel. Het is volgens mij gewoon een geweldig geschenk aan mezelf om dit voor eens en voor altijd af te leren maar ik maak nog zo vaak toch dezelfde fout terwijl ik het wel al langer volop besef. Dit betekent trouwens niet dat ik mezelf niks lekkers meer mag gunnen, integendeel maar vanaf nu wel zonder enig schuldgevoel. Uiteraard is het ontwikkelen van een gezonder eetpatroon prioritair omdat ik namelijk ook ontdekt heb dat dit op het vlak van energie een groot verschil maakt en daar draait het bij burn-out uiteindelijk ook wel grotendeels om dus de cirkel is rond wat de vergelijking en het inzicht betreft.

Voor mezelf zijn bijvoorbeeld koolhydraten in principe een no-go maar ik vind dat af en toe zo lekker ook al voel ik me nadien opblazen als een luchtkasteel. Alcohol is met mate dan weer echt wel een beloning of koppel ik vooral aan gezelligheid net als een stukje taart bij een lekkere koffie of thee. Maar laat me eerlijk zijn met mezelf, ik reageer nogal gevoelig op alcohol net als zoveel HSP-ers en suikers verstoren sowieso volledig mijn eetpatroon. Bewust eten wordt dus ook stilaan een noodzakelijk kwaad, meer nog dan een bewuste keuze, ook al omdat het mij meer energie oplevert. Ik hoef op zich ook niet meer zozeer slank te zijn of beantwoorden aan een schoonheidsideaal maar ik wil wel op een gezonde manier omgaan met voeding en dat is nu net mijn probleem.

Ik heb me doorheen de tijd zo verdiept in heel wat diëten en voedingsregeltjes net als in de werking van ons lichaam met bijhorend metabolisme, calorieën, koolhydraten, proteïnes en vitamines dat ik misschien beter daar over kan schrijven maar een succesverhaal wordt dat zeker niet. Infeite doe ik als ik heel eerlijk ben al een aantal jaren constant aan de lijn zonder merkbaar resultaat. Het blijft allemaal wel min of meer status quo en ik zou ondertussen een gediplomeerd jojoër zijn als dat al bestond. Mijn gewicht blijft uiteindelijk toch onveranderd omdat ik gewoon op dat vlak niet het karakter van een volhouder heb. Het enige wat ik kan doen is voorkomen dat ik nog bij kom door mijn uitspattingen te compenseren met wat verantwoorde voeding zou zijn. Bovendien weet ik ook dat ik maar beter kan sporten wanneer ik wil afvallen maar mijn gezondheid laat net dat nu eenmaal minder toe dus beperk ik me tot regelmatig eenvoudig bewegen zoals wandelen, fietsen en wat yoga. Mocht ik nu nog over een zeker sportgen beschikken dat me een runnershigh bezorgt van zodra ik aan het bewegen ga, zou er misschien ook op dat vlak wel meer wat meer evenwicht zijn, helaas bleef dat me volledig bespaard.

Dus start ik uiteraard elke week op maandag opnieuw met mijn extreem gezondheidsplan om op woensdag toch maar een aperitiefje te drinken, donderdag wat lekkers te nemen omdat ik het verdien en vanaf vrijdag het weekend te vieren. Eerlijk gezegd heb ik het er ook wel helemaal mee gehad, al die ingewikkelde manieren om calorieën te tellen, punten bij te houden of overtuigd te staan shaken en me nadien alweer te laten overhalen tot wat lekkers wat op dat moment infeite verboden is. Dus heb ik ondertussen nog steeds forse bovenbenen, een ronde poep en sinds kort zelfs een buikje om van het natuurlijk proces van ouder worden nog maar te zwijgen want de zwaartekracht doet ook haar werk. Tegen mijn partner lach ik wel “nu heb je nog meer om graag te zien” maar diep van binnen blijft het me toch wel storen ook al zie ik wel meer en meer in dat het er infeite niks toe doet hoe ik eruit zie, wel hoe ik me voel. Ik besef ook dat het echt van belang is in een groter geheel omdat hoe ik me voel, ook bepaalt hoe ik voor het allerbelangrijkste in mijn leven kan zorgen, dus moet ik ook beter voor mezelf zorgen en kan ik enkel zo vanaf nu sterker in het leven te staan. Het is niet enkel op het vlak van voeding of zelfzorg, het is een totaalpakket dat ons leven anders vorm geeft door bewuste keuzes te maken, niet omdat het moet maar omdat ik het zelf wil. Ik stop met me wat lekkers te gunnen omdat ik het verdien maar ik zorg gewoon beter voor mezelf vanaf nu door ook bewuster te eten. Dit betekent ook dat ik vanaf nu eet waar ik op dat moment zin in heb en me goed bij voel, wat dan ook best wat lekkers en voedzaam kan zijn, en bovenal een gezonde energieleverancier voor mijn lichaam. Soms kan dat eens wat minder zijn en wat meer verantwoord, dan eens wat meer gewaagd, gewoon zoals het zich aandient maar vooral zonder schuldgevoel. Als dat geen mooi voornemen is, toch?

Dus is het nu tijd voor een totale ommezwaai en beslist dat ik de manier van leven van de voorbije jaren mezelf niet langer meer aan doe omdat ik me er doodgewoon ook nog eens heel slecht ga door voelen. Telkens weer voelde het aan als falen omdat ik mijn doel niet bereikte of opgaf, en dat bracht mij uiteindelijk dus geen stap verder. Mijn zelfbeeld werd negatief beïnvloed en faalangst gestimuleerd. Ik heb mezelf nu dus voorgenomen dat ik het anders ga doen, alles in het kader van mijn bewuster levenspad. Ik ga me wat lekkers gunnen wanneer ik er zin in heb of de gelegenheid zich voordoet maar ik ga niet meer vluchten in zogenaamde verboden middelen wanneer ik me niet goed voel om de een of andere reden. Een gezond eetpatroon kan ook lekker zijn en is helemaal niet moeilijk wanneer je er bewust mee omgaat. Een vorm van mindful eten zeg maar, en er dan ook volop van genieten in plaats van alle schuldgevoelens de revue te laten passeren en er op die manier ook nog eens energie aan te verspillen. Misschien dat dat wel net bevrijdend kan werken, ik wil me er in elk geval niet meer slecht over voelen want ik merk dat ook dat geen positief gevolg heeft op mijn gewicht. Compensatiegedrag is wat betreft voeding misschien wel één van mijn specialiteiten geworden doorheen de jaren maar ik besef nu wel dat dit voor mij niet langer nog een optie is. Ik ga voor een gezonde geest in een gezond lichaam dus focus ik vanaf nu vooral daarop. Een gezond eetpatroon met ruimte voor uitspattingen met mate zonder enig schuldgevoel.

De voorbije maanden hebben me vooral ook geleerd dat er behalve die verpakking heel wat belangrijkers in ons lichaam is gehuisvest en dat moet ik vanaf nu volop koesteren want het is de schakel naar een ander en een beter leven, dichter bij mezelf, waar vooral echtheid centraal staat. Een gezond hoofd op een gezond lichaam kan alleen maar bevrijdend werken denk ik, zolang ik het maar als één geheel blijf zien. En die weegschaal die gaat de deur uit ook al wordt dat wel even afkicken voor de controlefreak die ik ben.

Uiteindelijk is het ook allemaal wel heel relatief, ons veelal opgedrongen door subjectieve beeldvorming, een onrealistisch schoonheidsideaal, persoonlijke perceptie en maatschappelijke prestatiedruk. Vanaf nu aanvaard ik mezelf, hoe ik ben in het moment. Ik gun het mezelf om te genieten maar ga wel bewuster leven voor meer energie en dat dus op verschillende vlakken om zo algemeen tot een positiever zelfbeeld te komen, zonder me ook nog maar iets aan te trekken van de heersende normen of externe verwachtingspatronen. Die van mij zijn al moeilijk genoeg om mee door het leven te gaan dus als ik in de spiegel kijk en mijn bollere wangen zie, wil ik vanaf nu niet langer een magere versie van mezelf terug. Enkele extra kilo’s hebben immers hun positief effect op mijn rimpels, de positieve keerzijde van de medaille.

Dus ben ik vanaf nu vooral dankbaar om wie ik geworden ben dankzij mijn burn-out, me ook meer dan ooit bewust van wat ik van dit leven verwacht en voluit bereid om deze vooruitgang blijvend na te streven. De ups en downs nemen we er voorlopig nog even bij, hoe intens en moeilijk dat soms ook is. Het komt er gewoon op neer om de veranderingen om te zetten tot goede gewoontes. Ik ben me ervan bewust dat ook dat een proces van ups en downs zal zijn. Maar zolang het effect op termijn overwegend positief blijkt en me meer energie oplevert is het de investering dubbel en dik waard want waarvan je zelf overtuigd bent, doe je nu eenmaal beter, ik ben er helemaal klaar voor!