Point of no return…

De goesting is er dus al maar de drive om de stap effectief terug te kunnen zetten richting realiteit, is en blijft een ander verhaal. Ik merk bij mezelf dat ik nog zo snel moe word wanneer ik met veel indrukken tegelijk wordt geconfronteerd. Alles moet zodanig naar wens en volgens planning verlopen dat het…

A new reality…

Voorlopig ben ik nog een hele tijd thuis en kijk ik vanuit een totaal andere invalshoek naar mijn leven. De insteek en invulling is dan ook totaal anders. Daar waar onze thuis normaal mijn veilige baken is waar ik tussendoor graag tot rust kom, is dat nu mijn dagelijkse habitat en dat is zo anders….

Let’s feel it…

Nog even en ik ben misschien wel een grootouder maar dan maakt een kleinkind dat gevoel van echt bij een oudere generatie horen wel helemaal goed denk ik. Wanneer ik zie hoe blij een vriendin is met haar eerste kleinkind op komst of hoe opgewekt een andere vriendin haar dochtertje van 9 maand mij maakt…

Time flies…

Dat het nodig is vol te houden en te blijven vechten wordt me stilaan duidelijk. De grens tussen overeind blijven en er werkelijk terug staan is even dun als die met lamlendig de dag doorbrengen op de sofa. Op het meest onverwachte moment slaat het gevoel van leegheid soms toe en ook al wil ik…

Let it go…

De afgelopen weken kwam het schrijven op de tweede plaats want samen met koning Winter deden bacteriën hun intrede in ons leven. De een na de andere sneuvelde en ik werd plots gebombardeerd tot verzorgende van dienst, niet meteen mijn favoriete bezigheid maar als het de kinderen betreft, doe ik overtuigd mijn uiterste best het hen…